Obroną stolicy we wrześniu 1939 r. dowodzi gen. Walerian Czuma, a od 9 września gen. Juliusz Rómmel, który staje na czele armii „Warszawa”. 7 września odparty zostaje pierwszy atak niemiecki na Ochotę. Dwa dni później Niemcy docierają do Placu Narutowicza, jednak Polacy zmuszają ich do odwrotu. W dniach 17 – 22 września do Warszawy przebijają się wykrwawione w bitwie nad Bzurą armie „Poznań” i „Pomorze”. 27 września zapada decyzja o przerwaniu walki, spowodowana położeniem ludności cywilnej. Następnego dnia Warszawa kapituluje.
