Konwencja Genewska z 1929 roku stanowi, że uczestnicy działań zbrojnych, wyłączeni z walki wskutek zranień lub choroby - jeżeli nie podejmują wrogich działań - powinni być traktowani w sposób humanitarny. Niemcy jednak bez pardonu mordują Powstańców jako „bandytów i terrorystów”. Podobny los spotyka 2 września pacjentów największego staromiejskiego szpitala powstańczego przy ul. Długiej 7. SS-mani pod wodzą Hauptsturmführera Kotschke zdobywają gmach. Nakazują opuścić go personelowi i lżej rannym. Pozostałych, ok. 300 pacjentów, mordują.